اختلال شخصیت ضد اجتماعی

کیس استادی اختلال شخصیت ضد اجتماعی

کیس استادی1: جانیار، 30 ساله

جانیار مردی 30 ساله است که از دوران نوجوانی رفتارهای مشکل‌زا و ضد اجتماعی از خود نشان داده است. در 14 سالگی اولین بار به دلیل دزدی از مغازه بازداشت شد. او در دوران مدرسه بارها به علت خشونت، دعوا با همکلاسی‌ها و بی‌توجهی به قوانین مدرسه اخراج شده است. جانیار همچنین بارها دروغ‌های بزرگی به معلمان و والدین خود گفته است و وقتی با رفتارهای اشتباهش مواجه می‌شد، به جای پذیرفتن مسئولیت، سعی می‌کرد دیگران را برای اشتباهاتش سرزنش کند.

در دوران بزرگسالی، این رفتارهای مخرب ادامه یافت و به مرور زمان شدیدتر شد. جانیار به مشاغل مختلفی دست زد اما هرگز در آن‌ها پایدار نبود؛ زیرا در محل کار رفتارهای پرخاشگرانه و غیرمسئولانه‌ای داشت. او بارها به دلیل تخلف‌های رانندگی و رفتارهای خطرناک در رانندگی جریمه شده و حتی گواهینامه‌اش به طور موقت باطل شده است. جانیار به دیگران آسیب می‌زند بدون اینکه احساس پشیمانی کند و هرگز مسئولیت اعمال خود را بر عهده نمی‌گیرد. او بارها در روابط عاطفی خود خیانت کرده و نسبت به احساسات شریک زندگی‌اش بی‌تفاوت بوده است.

جانیار با وجود اینکه چندین بار از سوی خانواده‌اش تشویق به دریافت درمان شده است، هرگز احساس نکرده که به کمک نیاز دارد. در جلسات روان‌درمانی نیز سعی کرده تا با دروغ و بازی با روان‌شناس معالج، خود را فردی بی‌گناه و قربانی شرایط نشان دهد. او نه تنها هیچ‌گونه پشیمانی یا احساس مسئولیت نسبت به رفتارهایش ندارد، بلکه از آن‌ها به عنوان نشانه‌ای از برتری و قدرت خود یاد می‌کند.

کیس استادی2: مریم، 37 ساله

مریم، یک زن 37 ساله، از نوجوانی به عنوان فردی مغرور، بی‌احساس، و بی‌اعتنا به حقوق دیگران شناخته می‌شد. او در خانواده‌ای پرتنش و آشفته بزرگ شد که در آن شاهد خشونت خانگی و درگیری‌های والدین خود بود. در سنین جوانی، مریم به روابط ناپایدار و ناسالم روی آورد و به روابطی که بتواند از آن‌ها برای منافع شخصی خود استفاده کند، وارد شد. در محیط کاری، مریم با رفتارهای خصمانه، سوءاستفاده از همکاران و تحقیر آن‌ها، و دروغ‌گویی مکرر شناخته می‌شد.

او بارها شغل‌های مختلفی را به دست آورده اما هرگز نتوانسته در هیچ‌کدام از آن‌ها موفق باشد؛ زیرا با سوءاستفاده از موقعیت، خرابکاری، و نقض قوانین شرکت، محیطی مسموم ایجاد می‌کرد. در یکی از این مشاغل، مریم با استفاده از اطلاعات خصوصی همکاران خود سعی کرد تا آن‌ها را تهدید کرده و از موقعیت خود به نفع خود استفاده کند. پس از افشای این موضوع، مریم بدون هیچ‌گونه احساس پشیمانی یا شرمساری، شرکت را ترک کرد و حتی تهدید کرد که برای تلافی، شکایت خواهد کرد.

در زندگی شخصی، مریم هیچ گونه همدلی یا علاقه‌ای به مشکلات و احساسات دیگران نشان نمی‌دهد. او به راحتی دیگران را فریب می‌دهد و از آن‌ها برای تأمین نیازهای خود سوءاستفاده می‌کند. او در برابر آسیب‌هایی که به دیگران وارد کرده است، هیچ حس پشیمانی یا گناه ندارد و معمولاً دیگران را مسئول اشتباهات و مشکلات خود می‌داند.

در طی جلسات درمانی، مریم نه تنها تمایلی به تغییر رفتارهای خود نشان نمی‌دهد، بلکه سعی می‌کند روان‌شناس خود را نیز فریب دهد و با بی‌احترامی با او برخورد می‌کند. او به سرعت جلسات را قطع کرده و اعلام می‌کند که نیازی به کمک یا درمان ندارد؛ زیرا معتقد است مشکلی در رفتارهایش وجود ندارد.