این فایل به مرور و بررسی جلد هشتم از آثار فروید یعنی ”طنز (جوک) و ارتباط آن با ناخودآگاه“ اختصاص دارد. این اثر در سال 1905 به چاپ رسیده است و در زمره آثاری است که به بتدریج بر حجم آن افزوده شده است اما با وجود تجدید چاپ‌های مکرر، ساختار نظری آن تغییر زیادی نکرده است. در این اثر فروید خط مشی مشابه ”تفسیر رویاها“ و ”آسیب‌شناسی زندگی روزمره“ را دنبال می‌کند. کتاب با بررسی تکنیک‌های جوک‌ها و مرور دیدگاه‌های اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم درباره طنز آغاز می‌شود. البته در مقایسه با کتاب تفسیر رویاها، منابع کمتری وجود دارند و فروید زودتر بحث خود را با ارائه تعدادی طنز شیرین آغاز می‌کند. در تبیین مکانیسم خندیدن به جوک‌ها، فروید تا حد زیادی پیرو کانت، شوپنهاور و هربرت اسپنسر است و بنوعی نظام هیدرولیکی کنترل و تخلیه فشار در تعابیر او مشهود است. او مدعی می‌شود که هرگاه بواسطه تکنیک‌های موجود در جوک‌ها نیاز به واپس زدن محتوای آنها منتفی گردد، انرژیی که صرف مهار آن تکانه‌ها می‌شده، آزاد گردیده و خنده حاصل می‌شود. همچنین بواسطه عمل تکنیک‌های جوک در استتار منشا لذت و ایجاد نوعی پیش-لذت، امکان خندیدن به محتوای سرزنش آمیز بیشتر و راحت‌تر می‌گردد. در ادامه‌ی این جلسات آموزشی، سعی شده دیدگاه‌های معاصر درباره خنده و طنز مرور شده و به همخوانی یا مغایرت آنها با نظریات فروید اشاره شود.
