“تأثیر آمیگدال در ثبت حافظه و واکنش به وضعیت‌های خطرناک”
در وضعیت های خطرناک ناحیه ای از مغز به نام آمیگدال(بادامک) با دنده سنگین حرکت می‌کند، که متوجه اوضاع باشند. وقتی آمیگدال وارد میدان میشود، خاطرات با جزئیات و وضوح بیشتری نسبت به حالت معمول ثبت می‌شوند. یعنی یک سامانه حافظه ثانوی فعال میشود. در واقع کار حافظه همین است. ثبت رویدادهای مهم به گونه‌ای که اگر فرد دوباره چنان وضعی قرار گرفت، مغزش اطلاعات بیشتری برای حفظ بقای او داشته باشد. به عبارت دیگر وقتی اوضاع تهدیدآمیز و خطرناک شود از دید مغز بهترین وقت برای یادداشت‌برداری است.
تأثیر ذهن بر زمان‌بندی و روایت واقعیت‌های خطرناک: ترفند‌های مغز در ذخیره‌سازی حوادث
جنبه جالب موضوع این است که مغز عادت به هجوم انبوه اطلاعات (مثلاً سقف خودرو در حال مچاله شدن است، آینه عقب در حال افتادن است و…) برای ذخیره‌سازی در ذهن ندارد.بنابراین وقتی این رویدادها در ذهن از نو تکرار می‌شوند،تصور این است که زمان بیشتر به طول می‌انجامد.یعنی در اصل ما وقایع خطرناک را به شکل حرکت آهسته می‌بینیم. وقتی از خود می‌پرسیم (چه شد؟) جزییات ذخیره شده از حافظه اینطور به ما القا می‌کند که ماجرا با حرکت آهسته اتفاق افتاده است، حال آنکه در عمل اینطور نبود. این تعریف زمانی موقع توجه به وقایعی که از سرگذراندیم پیش می‌آید و نوعی ترفند حافظه برای نگارش داستان واقعیت است.
منبع: کتاب مغز؛ داستان شما.
نویسنده: دیوید ایگلمن
گرد آورنده : سحر غزانی
سوشال مدیای اکادمی تلسی
telsi.co
