کیس استادی DPD

کیس استادی ۱: آرام

آرام، زنی ۲۸ ساله، از کودکی به شدت به خانواده‌اش وابسته بود. او همیشه نیاز داشت که والدینش تصمیم‌های مهم زندگی او را بگیرند و از هرگونه تصمیم‌گیری مستقلانه خودداری می‌کرد.

در دوران مدرسه، آرام به ندرت توانست به تنهایی با چالش‌ها روبرو شود و همیشه به همکلاسی‌های خود تکیه می‌کرد.

در ۲۵ سالگی ازدواج کرد و به سرعت وابستگی‌اش به همسرش جایگزین وابستگی به والدین شد. آرام به شدت نیازمند تأیید و حمایت همسرش در هر زمینه‌ای بود؛ از خرید ساده تا تصمیم‌گیری‌های مهم مالی. او برای انجام کوچک‌ترین تصمیمات زندگی روزمره مثل انتخاب لباس یا مدیریت امور خانه، منتظر نظر همسرش می‌ماند. این وابستگی شدید باعث شد که در بسیاری از مواقع از ترس ترک شدن یا مخالفت، خواسته‌ها و نیازهای خود را نادیده بگیرد و کاملاً خود را در اختیار همسرش بگذارد.

این الگوها به مرور باعث شد که آرام احساس کند توانایی تصمیم‌گیری مستقل ندارد. هر زمان که همسرش نمی‌توانست به او کمک کند یا برای مدتی دور از خانه بود، آرام دچار اضطراب و استرس شدید می‌شد. او به شدت از تنهایی وحشت داشت و وقتی همسرش به خاطر کارهایش سفر می‌کرد، به سختی می‌توانست روزمرگی‌های ساده را مدیریت کند.

تشخیص و درمان:

پس از مراجعه به یک روان‌درمانگر به دلیل اضطراب و استرس‌های مکرر، تشخیص داده شد که آرام دچار اختلال شخصیت وابسته (DPD) است. این اختلال به وضوح در نیاز او به وابستگی به دیگران و ترس از ترک شدن و ناتوانی در تصمیم‌گیری مستقل نمود داشت.

درمان آرام با رفتار درمانی شناختی (CBT) آغاز شد. در جلسات درمانی، او یاد گرفت که الگوهای فکری وابستگی خود را شناسایی و به چالش بکشد. با کمک درمانگر، آرام شروع به تمرین استقلال کرد، به تدریج در تصمیم‌گیری‌های کوچک خودمختارتر شد و مهارت‌های زندگی مستقلانه را یاد گرفت. پس از چند ماه درمان، آرام بهبودهایی را در توانایی‌های خود برای مدیریت زندگی روزمره تجربه کرد و توانست با اضطراب‌های خود بهتر کنار بیاید.

کیس استادی ۲: آیدین

آیدین، مردی ۳۲ ساله، در طول زندگی‌اش همیشه به دیگران تکیه کرده است. از دوران نوجوانی، او به شدت به والدین و بعدها دوستانش وابسته بود. آیدین به ندرت تصمیمات مهم زندگی‌اش را به تنهایی اتخاذ می‌کرد و همیشه نیاز داشت که دیگران برای او انتخاب کنند. او باور داشت که خودش قادر به انجام کارها نیست و همیشه نیاز به راهنمایی و حمایت دارد.

در دوران تحصیل، آیدین از دوستانش می‌خواست که برای او برنامه‌ریزی کنند و حتی در انتخاب رشته و دانشگاه به شدت به نظر دیگران متکی بود. او بعد از فارغ‌التحصیلی به عنوان مدیر فروش در یک شرکت استخدام شد. او برای هر تصمیمی، حتی تصمیمات ساده روزانه مانند مدیریت تیم فروش، به شدت به حمایت و تأیید همکارانش نیاز داشت. این وابستگی به مرور باعث شد که همکاران او را فردی ناتوان در تصمیم‌گیری بدانند و از مسئولیت‌های مهم‌تر محرومش کنند.

در زندگی شخصی نیز آیدین همیشه به دوستان نزدیک یا خانواده وابسته بود. او به سختی توانست رابطه‌های عاشقانه پایدار ایجاد کند، زیرا نیاز شدیدش به حمایت و وابستگی باعث می‌شد که طرف مقابل احساس خفگی کند. او از اینکه مبادا ترک شود، از بیان خواسته‌ها و نیازهای خود اجتناب می‌کرد و به شدت به دیگران امتیاز می‌داد.

تشخیص و درمان:

آیدین پس از تجربه افسردگی و اضطراب شدید به دلیل پایان یک رابطه عاطفی، به یک روان‌شناس مراجعه کرد. پس از ارزیابی دقیق، تشخیص داده شد که او مبتلا DPD است.

درمان او با استفاده از گروه‌درمانی و رفتار درمانی شناختی (CBT) انجام شد. آیدین در جلسات گروه‌درمانی با افرادی که مشکلات مشابهی داشتند، آشنا شد و از تجربه‌های آن‌ها استفاده کرد. این فرآیند به او کمک کرد تا متوجه شود که می‌تواند به تدریج استقلال بیشتری کسب کند. در جلسات CBT، او یاد گرفت که چگونه از دیگران بیش از حد وابسته نباشد و توانایی‌های خود را باور کند. درمانگر به او کمک کرد تا گام‌های کوچکی در جهت تصمیم‌گیری مستقل و مدیریت بهتر زندگی بردارد. پس از چندین ماه درمان، آیدین توانست به تدریج در کار و زندگی شخصی خود تصمیم‌گیری‌های بهتری انجام دهد و اضطراب ناشی از تنهایی و وابستگی به دیگران را کاهش دهد.